Mijn trichotillomanie, onderhoud van dun haar en mentaliteit behandelen

• Categorie: Tips En Trucs

Zeg het met mij. Truc-oh-tot-oh-mei-nee-uh. Trichotillomania. Als je met trich leeft, heb ik deze gids met je in gedachten geschreven. Ik wil dat je wegloopt met een beter begrip van deze specifieke haarverliesstoornis. Ik zal vijf tips geven over het leven met trich die me in mijn eigen leven hebben geholpen. Dit zijn dingen die u gemakkelijk kunt doorgeven aan uw vrienden die mogelijk zelf haarverlies ervaren.

Wat is trichotillomanie? Tekst-align: left; '> Trichotillomania is een psychische stoornis, net zo goed als een haarverliesstoornis. Naast de lastige uitspraak (geen woordspeling bedoeld), is het de dwangmatige drang om je haar uit te trekken, wat vaak leidt tot zichtbaar kalend of dunner wordend haar.

Iemand met trichotillomanie kan haar van de hoofdhuid, wimpers, wenkbrauwen of lichaamshaar trekken. Het belangrijkste om te onthouden is dat de drang onbeheersbaar is.

Als iemand die de afgelopen 16 jaar trich heeft meegemaakt, weet ik dat het zoeken naar antwoorden ontmoedigend kan zijn. Wat zijn de behandelingen voor trichotillomanie? Wat veroorzaakt trichotillomanie? Hoe kan ik trichotillomanie stoppen?

Mijn Trichotillomania-verhaal

Ik leefde bijna 16 jaar met trichotillomanie. Trichotillomanie bij peuters komt vaak voor, maar de meeste mensen beginnen het te ontwikkelen tijdens de puberteit of pre-adolescentie. Sommige mensen kunnen al vanaf hun kindertijd beginnen met het uittrekken van haar. Ik begon mijn haar bij de follikel uit te trekken toen ik 9 jaar oud was.

Ik ben geen gediplomeerd psycholoog, maar ik heb meer dan vijf jaar diep onderzoek gedaan naar trich. Deze gids is gebaseerd op mijn onderzoek en mijn persoonlijke ervaring als 23-jarige vrouw met haaruitval.

Instagram / @pullyoselftogether

Eerste tekenen van trichotillomanie

Ik begon met draaien en gehannes met mijn haar op 8-jarige leeftijd. Anderen kunnen beginnen met nagelbijten, haren draaien, duimzuigen of een andere schijnbaar onschuldige gewoonte. Er is geen garantie dat deze gewoonten zich zullen manifesteren in dwangmatig haartrekken (of huidplukken, bekend als dermatillomanie), maar in mijn geval wel.

Door mijn haar rond te draaien, begon ik uiteindelijk mijn haar aan de follikel te trekken. Dat betekent dat ik één haar per keer zou trekken, meestal met het doel om ruwe of onregelmatige haren op mijn hoofd te verwijderen. De sensatie van het 'juiste' haar trekken zou mijn angstige gedachten een fractie van een seconde kalmeren.

Zodra die seconde van verlichting voorbij is, verkennen mijn vingers mijn hoofdhuid en zoeken naar de volgende onregelmatigheid om te verwijderen.

Naast angstige gedachten beïnvloeden andere factoren mijn trichotillomanie dagelijks. De universele bron van dwangmatig haartrekken is buitengewoon moeilijk vast te stellen. Als gevolg hiervan is het moeilijk te vermijden.

Resultaten van Trichotillomania

Als mijn trichotillomanie niet wordt gecontroleerd, zou ik dun worden door mijn haar. Afhankelijk van de 'ideale' trekplek, lijken deze plekken dunner dan andere. Mijn haar is ongelijkmatig gegroeid tijdens mijn trichotillomanie-reis.

Instagram / @pullyoselftogether

Dat betekende dat ik moest stijl mijn dunne haar op manieren om mijn aandoening te verbergen of te liegen tegen goede vrienden en familie over de oorzaken van mijn haarverlies.

Ik zou zelfs zover gaan als het kleuren van mijn kale plekken met eyeliner, mijn haar maandenlang in een bepaalde updo dragen, hoeden dragen wanneer het helemaal niet nodig is, bobby mijn haar in de vergetelheid spelden en nog veel meer. Er is waarschijnlijk een trichotillomania-hack die ik niet heb geprobeerd.

Jaren van haren trekken

Ik leef al meer dan 15 jaar met trichotillomanie, ik heb mijn haar in seizoenen zien bestaan.

Soms werd mijn haar sterk en lang. Mijn trekken zou in de loop van een paar maanden verdwijnen. Ik zou mijn haar kunnen vlechten, stylen en, op het eerste gezicht, geen tekenen vertonen van deze complexe haaruitvalstoornis waarmee ik al jaren leef.

Andere keren knipte ik mijn haar kort om het trekken tegen te gaan. Mijn haar zou ongelijkmatig zijn, breuk vertonen en zwak aanvoelen als mijn trekken onbeheersbaar aanvoelde.

Tijdens de middelbare school en de universiteit dacht ik dat de stress van schoolwerk, deadlines en verwachtingen de oorzaak waren van mijn haren trekken; en ik dacht dat als ik lang haar had, ik gelukkig zou zijn.

Is lang haar het antwoord?

Tijdens mijn universitaire jaren heb ik veel geld bespaard van mijn parttime banen om semi-permanente haarextensies te proberen. De extensions waren micro-inslag extensions waar een met siliconen beklede kraal een haarinslag aan mijn eigen haar zou bevestigen.

Bekijk dit bericht op Instagram

Een post gedeeld door Siempre Chula (@siemprechula__) op 25 februari 2020 om 19:53 uur PST

Met maanden van onderzoek en verschillende consulten onder mijn riem, merkte ik dat ik de salon uitliep met nieuw haar geïnstalleerd.

Dit nieuwe haar volgde mij in totaal 8 maanden. Ik had de aanbevolen maandelijkse retoucheerafspraken en leerde langzaam maar zeker over tractie-alopecia (waarover je meer kunt lezen over hier).

Het langere haar voelde geweldig ... in het begin. Het constante risico op tractie-alopecia was stressvol als iemand met een gevoelige hoofdhuid. Ik zou nog steeds aan mijn haar trekken ondanks de extensions die mijn haar dunner en beschadigd door breuk achterlieten.

Zelfs na dat alles, heeft het geholpen met mijn trekken?

Niet.

De realiteit is dat ik nog steeds elke dag aan mijn haar trek.

Werkelijk. Na 16 jaar leven met dwangmatig haartrekken en het daaropvolgende haarverlies, trek ik nog steeds mijn haar uit, en hier is waarom.

Ik heb in de loop van de tijd geleerd dat het uittrekken van mijn haar iets is dat ik zelden kan beheersen. Vanuit neurologisch perspectief heb ik de afgelopen 16 jaar het signaal in mijn hersenen versterkt: 'Als je stress voelt, trek dan een haar om de stress te verlichten.' Het honderden en duizenden keren versterken van die neurale transmissie is iets buitengewoon moeilijks te overwinnen.

Daarom kunnen mensen met trichotillomanie niet 'zomaar stoppen'.

Omdat ik de frequentie van mijn haartrekken niet kan regelen, besloot ik in plaats daarvan het schuldgevoel te beheersen dat ik aan mijn haar gebonden voel.

Trichotillomania verschillend voor iedereen

Als deze vorm van haarverlies verband houdt met psychologie, mentale gezondheid en neurologie, hoe moet ik dan trichotillomanie behandelen? Maar over het algemeen is er wat voor soort trichotillomanie-hulp beschikbaar?

Er is geen specifiek genezingsprogramma van 9 minuten of een programma van 10 dagen of een trainingsprogramma van 2 maanden dat voor iedereen zal werken. Er is geen pil, serum of haarmasker die u kunt aanbrengen waardoor uw haar sneller teruggroeit dan wanneer u het uittrekt. Celregeneratie kost tijd. Dat valt niet te betwisten.

Misschien heb je trichotillomania-armbanden online gezien. Deze elektronische armbanden informeren u elke keer dat u uw hand opsteekt om uw haar uit te trekken, zodat u elke keer dat u reikt om te trekken mentaal bewustzijn krijgt.

Vanwege het inconsistente karakter van trichotillomanie (wat betekent dat de ervaring drastisch anders is voor iedereen die het heeft), is er geen manier om een ​​enkele behandeling voor iedereen te beperken.

Extensies werkten niet voor mij, maar het werkt voor anderen. Het bijhouden van mijn trekken werkte niet voor mij, maar er zijn anderen die er veel succes in hebben gevonden.

Voor sommige mensen werden ze op een dag wakker zonder de drang om meer te trekken.

Instagram / @pullyoselftogether

5 tips voor het leven met trichotillomanie

Voor mij was het veranderen van mijn denkwijze over trichotillomanie van cruciaal belang geweest tijdens mijn reis van herstel. Hier zijn de kleine, maar machtige stappen die me de meeste rust hebben gebracht met mijn trichotillomanie en haaruitval.

# 1: Definieer herstel

Uw definitie van herstel bepaalt uw succes. Stel dat u succes definieert als een maand lang gratis zijn. Als je normaal gesproken elke dag aan je haar trekt, stel je dan voor hoe gemakkelijk je teleurgesteld zult zijn. Uw doel moet aansluiten bij uw huidige gewoonten. Het is belangrijk om jezelf gezonde en redelijke doelen te stellen.

# 2: Praat erover met iemand

In stilte lijden is een van de meest onproductieve dingen die ik heb gedaan. Door mijn haarverlies voor anderen te verbergen, heb ik mijn haarverlies nooit rechtstreeks kunnen confronteren. Eerlijk gezegd voelde het alsof ik lange tijd in ontkenning leefde.

Toen ik eenmaal begon met het bijwonen van peer-supportbijeenkomsten en online openging, realiseerde ik me:

Je bent niet zo alleen als je denkt.

Er zijn mensen die van je houden, hoe je haar er ook uitziet.

Haar is niet het einde van de wereld.

# 3: Onderzoek alternatief haar

Er zijn nu zoveel haaroplossingen voor dames met haaruitval op de markt. De sleutel is om er een te vinden die voor jou werkt in plaats van tegen jou. Verlies het echte doel echter niet uit het oog. Lang haar is misschien het doel, maar er zijn verschillende manieren om het te benaderen.

De semi-permanente extensies werkten niet voor mij vanwege de tractie-alopecia die het veroorzaakte. Ik trok nog steeds aan de extensions en die extensions waren verbonden met mijn haar.

Pruiken en toppers zijn populairder dan ooit en, afhankelijk van je haarverlies, kan het een oplossing zijn die voor jou werkt.

Nu draag ik een pruik als mijn haren uit de hand lopen. Het beschermt mijn echte haar tegen mijn trekken en geeft het de kans om ongestoord te groeien, al is het maar voor een paar uur. Eerlijk zijn tegenover jezelf en je behoeften is een heel belangrijke stap.

# 4: Zorg voor je haar

De keren dat ik het ergste van mijn haar dacht, waren de keren dat ik het minst om mijn haar gaf. Alleen omdat mijn haar dun, fragmentarisch en gedeeltelijk kalend was, wil nog niet zeggen dat ik mijn haar en hoofdhuid zou moeten verspillen.

De tijd nemen om zorg goed voor mijn haar is belangrijker dan ooit. Het herinnert me eraan dat mijn haar belangrijk is en doet wat het kan. Ik knip ook regelmatig mijn haar in plaats van haarknippen te vermijden, waardoor ik me beter voel over mijn haar, omdat ik constant bang ben het te verliezen.

# 5: Denk na over je sterke punten

Ook al heb je net al deze haarpraat gelezen, je leven is meer dan je haar.

Toen ik mijn eigen haaruitval begon te verwerken, opende het de ruimte in mijn hoofd om na te denken over andere delen van mij en dankbaar te zijn voor hen.

Ik begon de dingen in mezelf te zien die niets met mijn haar te maken hebben: ik ben een geweldige vriend. Ik stuur geweldige memes. Ik hou van wandelen en rijden. Ik kan in één keer een watermeloen eten.

Dat alles en nog veel meer zit in jou, als je de tijd neemt om ernaar te zoeken.

Om mijn dagelijkse leven met trichotillomanie en een dosis positieve productiviteit te volgen, vind ik op Instagram.